Valse biotickets

Leveranciers van brandstoffen voor het wegverkeer zijn verplicht brandstoffen te mengen met biobrandstoffen. Indien zij meer biobrandstof bijmengen dan dat zij verplicht zijn, mogen zij deze hoeveelheid, onder voorwaarden, administratief verhandelen als zogenaamde biotickets. De onderneming in kwestie verkocht jaarlijks echter een hoeveelheid van deze biotickets terwijl niet werd voldaan aan de voorwaarden. Met dat verhandelen ontstonden betaalstromen naar de onderneming. De Nederlandse Emissieautoriteit (NEa) signaleerde dit en deed aangifte bij de Inlichtingen- Opsporingsdienst van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT-IOD) ter zake het verkopen van valse biotickets. 

Tijdens het opsporingsonderzoek naar de valsheid in geschrift van deze biotickets werd ontdekt dat er mogelijk ook sprake was van witwassen. Tijdens het opsporingsonderzoek heeft de ILT-IOD meerdere malen informatie gevraagd en ontvangen van FIU-Nederland. Zo bleek dat voor en tijdens de onderzoeksperiode meerdere meldingen van ongebruikelijke transacties bij de FIU-Nederland waren gedaan. Deze meldingen varieerden van overboekingen naar bankrekeningen (derdengeldenrekeningen) op Bonaire tot de contante aankoop van een auto door een van de BV’s van de verdachte. Daarnaast bleek een hoeveelheid bankbiljetten van €500 door zijn onderneming te zijn afgestort en was er een melding van de douane over documenten met betrekking tot de aankoop van onroerend goed op Bonaire. Ten slotte kwam er ook transactie-informatie uit Mauritius en Canada aan het licht.

Tijdens de doorzoeking van de woning van de directeur en zijn echtgenote werd een aanzienlijk hoeveelheid contant geld aangetroffen in een hoge hoed (€40.000) en in een pot met hydro-korrels (€64.000). Samen met de meldingen van de FIU onderbouwde dit de verdenking van witwassen. 

Wegsluizen via een kickbackconstructie

Het onderzoek van de ILT-IOD wees uit dat de directeur van de Nederlandse ondernemingen geld wegsluisde via een kickbackconstructie met bedrijven uit Canada en Mauritius.  €2 miljoen kwam op privé-bankrekeningen op Bonaire terecht. Deze bankrekeningen waren niet bekend bij de Nederlandse fiscus. Het geld werd onder meer gebruikt voor de aankoop van onroerend goed op Bonaire. 

Ook gebruikte de directeur een van zijn Canadese zakenpartners voor het valselijk verstrekken van een “lening” van ongeveer € 1 miljoen om op die manier geld te verantwoorden dat weer aan één van zijn Belgische bedrijven onttrokken was. Dit was weer afgedekt met onder andere valselijk opgemaakt facturen. Het geld werd gebruikt voor de aankoop van Nederlands onroerend goed.